چند شعر کوتاه [شعر]

۱

آویخته بر چوب لباسی

این پیرهن

کجای سفر مانده؟

۲

یک چشمش به کوه

یک چشمش به دریا

رودخانه امّا

به دریا می ریخت

۳

نگاه ام افتاد

به سایه ام

در دست چپش

عصایی بود

۴

دیگر این آینه

دریا نیست

دیواری ست فقط

که صیقلش داده اند

۵

نشسته بودند بر نیمکتی

هردو غرق سکوت

امّا

سایه هایشان به هم

چه می گفتند؟

۶

می کوشید 

چهره اش را دوباره

کدر کند

آینه

ناگهان شکست

۷

مسافر چشم بست

تا جاده را نبیند

در سرش

هزار کوره راه

لب گشودند

۸

نگاه تو 

ای شعر

در پیچ و تاب خود

فرورفته

بیرون از تو ام

یا ته چاه؟

که نگاه ام نمی کنی.

۹

این شعر

به هزار شکل

می توانست نوشته شود

اما

جز این شکلی نداشت

۱۰

یکسو تو ایستاده بودی

یکسو آینه

به هم رسیدید و

شکل راه شدید

راهی که پیش نمی رفت

۱۱

در خیابان 

ورطه ی چشم عابری

هر آن چه نیست

دورتر می ایستد

برای یک لحظه فقط

۱۲

چشم و لب فروبسته

چهره می تابانی

که بگویندت.

شاعران می گذرند

دست هایشان

از راز صورت تو تهی.